Belki bu bir lütuftur göremediğimiz..

İnsanoğlu olarak zorlu bir testten daha geçiyoruz. İnsanlar hasta, yasta. Ön safhalardaki sağlık çalışanları, tedarikçiler, bilim insanları savaşıyorlar. İşsizlik ayyukta, milyonlarca insan geçim sıkıntısı yaşıyor. Birçok kişi evinde hapiste hissediyor, korku, endişe ve yalnızlıkla boğuşuyor.

Ancak her karanlığın üzerinde ışık vardır. Bir lütuf vardır. Karanlık tek başına var olamaz, ışığın olmayışıdır. Ve Işık, belirsizliğin ve sıkıntıların gölgesinin ötesinde sırlı, yani umut, var. Her zaman çıkış var. Ve bu süreçte hayatımıza farklı bakmamız elzem, eğer bu çukurdan lütufla çıkmak istiyorsak. Eğer bu yaşanılanların, acıların hiç olmamasını, boşa gitmemesini, yok yere yaşanmamasını, unutulup gitmemesini istiyorsak.

Belki her şeye hemen ulaşamamak, şükretme hissine daha çok yaklaşmak demektir,

Belki daha az alışveriş yapıp, gereksiz şeyler tüketmeyip, tüketim bağımlılığıyla yüzleşmek, bu esaretten kurtulmak daha iyidir,

Belki de, daha az dışarıda olup, kafelerde sağlıksız içecekler tüketmemek çok daha iyidir,

Belki bu bir hapis değil, çok değerli bir inzivadır kendine, kalbine döndüğün, kendini yalansız kabul edebilmen için her yönünle buluştuğun,

Belki kendi elinle pişirdiğin yemeği yapmak, kendini beslemek öz-şefkattir, içindeki çocuğun en çok ihtiyaç duyduğudur,

Belki yuvanda çocuklarınla, eşinle kalmak onların ve kendinin farklı yönlerini keşfetmek kendini tanımana onlara farklı gözle bakmana destek oluyordur,

Belki bir süre evden çalışmak, çevre için daha faydalıdır,

Belki senin gibi evinde olanlarla aynı çayı, kahveyi içtiğini bilmek yalnızlığa farklı bir mana katıyordur,

Belki balkonunda marul, roka, sarımsak yetiştirmek çok lezziz ve tatmin edicidir,

Belki kendi ekmeğini yoğururken, ruhunu da yoğuruyorsundur,

Belki şimdi komşularını daha iyi tanımaya, uzaktan daha çok paylaşmaya başlamak çok ferahlatıcıdır,

Belki keyif almak için sürekli gezmek gerekmiyordur,

Belki Yaradan, tam senin şu an olduğun, kendinle başbaşa kaldığın yerdedir,

Belki bu süreç hepimizin yaşamını, sistemleri, canlıları, yaşam kaynağını, bilinci derinden gözden geçireceğimiz hayırlı bir süreçtir,

Belki hep içinde olan korkularını, evhamlarını, bastırdığın duyguları, kangrenli yaraları onlardan kaçmadan, ertelemeden şifalandırabileceğin bir süreçtir,

Belki Hakikat ile ilüzyonu daha iyi ayırt etmeği öğrendiğimiz bir süreçtir,

Belki akciğerlerini yakıp kuruttuğumuz Doğa Ana’nın halini, kendi akciğerlerimizi tehtid eden bu virüsle ilişkisini derinden anlama zamanı, gezegenin tıpkı bir insan gibi bilinçli ve yaşayan bir varlık olduğunu anlama zamanıdır,

Belki yarasanın içinde ona zarar vermeden yaşayan bir virüsün, orada hangi özelliklerle bütünleştiğini ve ne ifade ettiğini keşfetmek için algıları açma vaktidir, yarasa karanlıkta yön bulmada ustadır, virüs bilinciyle bize ne öğretiyor olabilir?

Belki bu virüs sistemlerimizi güncelliyor, bağışıklık sisteminin güçlenmesi için orada,

Belki olaylara endişeyle bakmak yerine bu virüsün, ilk değildi, son da olmayacağı gerçeğiyle yapıcı çıkarımlar yapmak durumundayız,

Belki her zor olaydan sonra hiç bir şey olmamış gibi ‘normal’ yaşama dönmek yerine, yaşama ‘evet’ diyen, uyumlu, değer veren, sağduyulu bir yaşam için radikal kararlar almak gerekiyor,

Belki bu devasa bir uyanışın ilk adımı,

Belki bu karantinayla, bu virüsle Yaradan bizi hazırlıyor, güçlendiriyor, kalbimizi açıyor, bozulmuş, çürümüş, insanlığa hizmet etmeyen, köleleştiren, işlemeyen sistemlerle hem içimizde hem dışımızda artık kaçamayacağımız şekilde yüzleştiriyor,

Belki bu süreç şifalı ve ilahi bir süreç,

Belki o çok uzakta dediğimiz derin dönüşüm ve bilinç atlanan süreçler şimdi gerçekleşiyor,

Belki de en önemli derslerimizi almaktayız.

Belki de yeni insanlığa doğuyoruz.

Belki bu herkesi içine eşit olarak alan bir uyanış yolculuğu,

Olamaz mı?

Mümkün değil mi?

Bunlar kendimize sorduğumuz sorular.

Bu uyanış hikayesi belki de bize, her gün yılmadan, ümitle, idrakle, bilgelikle dik durmanın mümkünlüğünü, hem bireysel hem de toplumsal olarak en yüksek ilkelerimizle, insani erdemleri sahiplenerek, daha uyum içinde yaşama fırsatı ile yeni bir insanlığa uyandığımızı, adım attığımızı hatırlatıyordur.

Bu yolda birlikteyiz, ve şimdi kelimenin tam anlamıyla BİRlikteyiz…

Batış da çıkış da birlikte…

Sevgilerimle,

Gülenay Pema