Kendini kurban eden Doğa Ana bize ne öğretiyor?

Her şerde bir hayır var derler ya, bu afet sürecinde bunu yaşıyoruz; gerçek insanlığı ve dayanışmayı görüyoruz.

Elbet tam tersini de.

Dualite düzleminde yaşıyoruz, ikilik ve karşıtlık kanunu ile var olan bir evrende.

Afet bize çok şey gösteriyor.

Kendini kurban eden Doğa Ana bize öğretiyor, bizi uyandırıyor. Rehavet çökmüş halden silkin diyor. Kalk diyor, gör diyor.

Sevginin eyleme geçişini görüyoruz.

Sevginin canla başla koruyup kolladığını sarmaladığına bir fiil şahit oluyoruz.

Can damarımızdan boşuna vurulmadık.

Öldürmeyen Allah, güçlendirir.

Güçleniyoruz.

Biz çoğunluğuz.

Karanlık azınlık.

Sevgiyi organize etmeliyiz der üstadlar çünkü karanlık planlı, organize ve biliyor ne yaptığını.

Sevgi bağsız, beklentisiz, ayrımsız, verici, kapsayıcı, birleştiren ve ebedi.

Gücü de buradan geliyor.

Bu gücü hepimiz biliyoruz, hepimizde var.

Aydınlığın olmamasıdır karanlık, tek başına var olamaz.

Afetler büyük uyanışlar aynı zamanda.

Uyanış, aydınlık, dayanışma ve kazanan Sevgi olur her daim.

Biliyorum şu an hiç de öyle gözükmüyor.

Ama dayanışma ile açığa çıkan sevgi akışını fark etmediniz mi?

Buradan ne yapacağız, elbet bir şeyler olacak.

Peki uyandık mı, dersi aldık mı? Evet çok acı çekiyoruz, ama ne öğreniyoruz?

Suçlamak ve vahlamakla bu işin olmayacağını öğrenebiliyor muyuz?

Kutuplaştırmanın sadece karanlığı beslediğini hatırlıyor muyuz?

Suçlayıp, nefret ettiğinde kutuplaşmayı desteklediğini, ekmeklerine yağ sürdüğünü fark ediyor musun? Üstelik enerjini tüketiyorsun, kendini bitiriyorsun, insanlığın sana sağduyulu ihtiyacı var.

Üzüntü ve acı var, bu duyguları yaşamak, yasımızı tutmak insani bir süreç. Bunu yaşıyoruz, bu duygular insanı insan yapan duygular.

Nefret, kin ve suçlama ise ayrı yere ait. Bu tuzağa düşmemek gerek. Zeki olmak, sevmek zeka işidir esasen, bilinçtir.

Doğa Ana kendini feda ederek öğretiyor ve önümüzdeki zorlu yıllara hazırlıyor.

İçimde derin üzüntü ve aynı zamanda insanlık değerlerini, sevgi ile dolu emektarları görmenin huzuru var.

Buradan yaptığımızı yapmaya devam edeceğiz.

Her zaman olduğu gibi.

Gün gelir, devran döner.

Minnetle, şükürle…

Gülenay Pema