
Anladım ki sevmek, anlamak demek değil.
Sevdiğin kişiyi ya da şeyi anlaman, çözmen, analiz etmen gerekmiyor. Bunlar zihne ait olgular.
Anladım ki sevgi, sadece bir eylem değil, bir söz değil, bir fikir değil hatta bir hal bile değil.
Sevgi kendi başına bir Varlık, üst bilinçli bir Varlık.
Sevmek olduğu gibi, yalın haliyle orada kendini tezahür ettiren bir Varlık.
Bazen bu Varlık’ı hakkıyla bedenleyebiliyoruz, bazen de hakkını veremiyoruz.
Sevmek, kabul demek.
Ve kabul etmek, yüce bir gönül istiyor.
Zira kabul hali, boyun eğmek demek değil. Ki yüreğin zayıfsa eğer, sanırsın ki sevgi için ödün vermen, boyun eğmen gerekir.
Oysa sevgi Varlığı, beklenti taşımaz sırtında, ne de beklenti yükü taşıtır.
Sevgi, bağımsızdır, bağlanma titreşimiyle onun yanında duramazsınız.
Bağlanmak, bağ hali, yek vücut olmayanların dolanıp kaldığı bir mevzu iken, sevgi engin semalarda kendini hiç edeceklerle yek vücut olma yolundadır.
Sevgi Varlığına tutunamazsın. Suyun elinden akıp gittiği gibi akar tutmaya çalıştığında. Ama su gibi olursan sevgi olursun, her yere ve herkese yargısız akabilen.
Sevgi, düşünmez. Var olur. Orada sen olur, o olur, biz olur. Düşünerek, planlayarak değil, olduğu için ol olur.
Sevgi ağdalı sözcüklerde yer bulmaya çalışsa da, kifayetsiz kalışları yüzlerce şairin çabası olmuştur. O yüzden her sevgi sözünü duyduğunda inanasın gelmez, çünkü sevgiye söz ile ifade buldurulmaya çalışılsa da, sevgi, söz değildir.
Sevgi, garanti vermez, garanti istemez. Kalbe teslim olmak garantili bir iş değildir. Öyle sananlar bir ömür kapıda beklerler.
Kalbe girmek için mucize, işaret, yol yordam bekleyenler, beklemeyin. Şimdi her şeyi, kendin dahil bırakıp, dalmalısın bu gizeme.
Sevgi üstün bir bilinçtir.
Sevmek yürek ister denmesi bundandır. Sevdiğin şeyi kazanıp, kaybedeceğin için, çaba ver, yürekli ol diye değil. Sevgi Varlığını hakkıyla bedenlemek ve ruhunda buyur etmek yürek istediği için.
Sevgi, sadedir, sessizdir, çoğu zaman çok sıradandır ve sıradışılığı da buradan gelir.
– Gülenay Pemaji